34) szkiełka

Sesja trwa. Atmosfera robi się coraz bardziej napięta. Coraz więcej osób zostaje z wrześniowymi terminami. Największy strach budzi histologia. Przez ostatnie dni przed katedrą zbierały się tłumy studentów, kolejki ustawiały się na kilka godzin przed rozpoczęciem przeglądów. Mikroskopów było za mało, ludzie dostawiali sobie dodatkowe krzesła z sąsiedniej katedry anatomii, siadali po kilku na jednym stanowisku, czasami przynosząc własny sprzęt. Po godzinie w pomieszczeniu nie było czym oddychać. W końcu z sali zaczęły ginąć szkiełka i katedra odwołała przeglądy… Po namowach zgodzono się na ich przywrócenie, ale tylko dla poszczególnych grup dzień przed egzaminem. W nauce bardzo pomagał Atlas, któremu bardzo dziękuję za pracę włożoną w opisywanie preparatów. Uratował dupę wielu studentom, gdyby nie on zdawalność na pewno byłaby dużo niższa. 

W dzień egzaminu przybyłam pod sale dużo wcześniej. Część mojej grupy już czekała pod drzwiami, nerwowo powtarzając szczegóły możliwe do zaznaczenia na preparatach. Egzaminował profesor i docent, który budzi przerażenie w studentach. Każdy modlił się żeby do niego nie trafić. Gdy profesor pojawił się w drzwiach wszyscy rzucili się, aby trafić do jego grupy. Ochoczo nas przygarnął, pozwalając wylosować z wielkiego pudła kopertę z dziesięcioma szkiełkami. Usiadłam na samym końcu sali schowana za wszystkimi stolikami. Numerki do rozpoznawania preparatów zostały zaklejone taśmą izolacyjną, ale można było je dojrzeć gdy przystawiło się bliżej światła z mikroskopu. Ewentualnie moje miejsce pozwalało mi na odklejenie taśmy, ale nie korzystałam z tego sposobu. Przytarczyce, których nigdy nie potrafię rozpoznać, gruczoł krokowy, gruczoł piersiowy czynny, jajnik, wciśnięty gdzieś na obrzeża szkiełka pomiędzy jajowód, stanowiący większość preparatu, głowa szczura… czyli to co M. lubi najbardziej… Wybrałam kolejność, poukładałam szkiełka i podeszłam do profesora. Był bardzo miły, zaznaczał same przyjemne, charakterystyczne i niewymyślne komórki. Gdy dłużej się zastanawiałam to nawet mi podpowiadał. Nie zrobiłam żadnego błędu i mam dopuszczenie do części teoretycznej, która nie będzie już taka przyjemna… 

Pożegnałam się też z genetyką. Zaliczenie tego przedmiotu odbywało się w formie ustnej. Asystenci zapraszali do swojego gabinetu kilkuosobowe grupy i zadawali pytania dotyczące zajęć, na które uczęszczaliśmy cały semestr. Każdy miał zapewnione 3 i walczył jedynie o wyższą ocenę. Na zakończenie przygody z genetyką kliniczną zabrano nas na oglądanie prezentacji o nowotworach, którą przespałam schowana za monitorem komputera.

Padam! A to dopiero początek :(

Przysłane przez Q, który dzielnie znosi moje sesyjne depresje i marudzenie :D