20) ferie c.d :D

Dwa tygodnie to zdecydowanie za mało aby powrócić do pełni sił. Odpoczywam, ale ciągle nie mogę się nasycić. Należę do osób, które nienawidzą marnowania swojego czasu, każde moje działanie ma do czegoś prowadzić. Wolny czas spędzam aktywnie, a gdy mam go za dużo to zwyczajnie zaczyna mi się nudzić. Nie potrafię go odpowiednio zagospodarować. Teraz mogę cały dzień przeleżeć w łóżku i nie zrobić kompletnie nic. Te kilka miesięcy studiowania wyczerpało moje siły, nie mogę ich odzyskać. Boję się, że nie wystarczy mi czasu na regenerację. Medycyna zabrała mi niektóre fragmenty mojego wcześniejszego życia. Już nie mogę tak często spotykać się z przyjaciółmi, imprezować co tydzień, czytać tego na co mam ochotę, oglądać filmów w takiej ilości w jakiej bym chciała. Przez ten semestr narobiłam sobie zaległości, które systematycznie nadrabiam, zdając sobie sprawę jak dużo mnie omija, bo cała moja rzeczywistość wypełniona jest teraz nauką. Mimo to studiowanie mojego kierunku przynosi mi radość i nie mogę na nic narzekać.

Nie spędzam całego swojego wolnego czasu pod kołdrą :D zdarzają się dni z gorącą czekoladą i odcinkami „Chirurgów”, którzy są jedynym nawiązaniem do tego co czeka mnie po przerwie, ale korzystam też z zimowej pogody, chodzę na deskę i tłukę tyłek na pięknie przygotowanych trasach podziwiając cudowne widoki, których nigdy nie doceniałam. Znalazłam na strychu sanki i wypróbowaliśmy je ze znajomymi na pobliskiej górce. Byłam całkiem przemoczona, chyba się przeziębiłam, ale było świetnie! Jeżdżę na łyżwach, aż rozbolą mnie nogi. Gram we wszystko co wpadnie mi w ręce, układam klocki w Minecraft z bratem :D Wybieram się na długie spacery, wracam z różowymi policzkami i lśniącymi płatkami śniegu we włosach, denerwuję rodzinę moim lenistwem i spaniem, gdy oni muszą wychodzić do pracy oraz szkoły, całe noce spędzam na parkiecie, a potem wracam nad ranem, podziwiając wschody słońca, czuję, że żyję, opijam zakończenie sesji, bawię się ze znajomymi, poznaję nowych ludzi i robię wszystko żeby tylko na trochę zapomnieć o czekających mnie zajęciach. 

Przerażają mnie ci, którzy już zaczęli naukę. Sama nie potrafię się do tego zmusić. Muszę złapać oddech, naładować akumulatory i z nową siłą zabrać się do OUN, który czeka nas zaraz po rozpoczęciu. Staram się o tym nie myśleć. Dużo zmian czeka mnie po powrocie. Mam nadzieję, że wyjdą mi na dobre. Na razie nie chcę się nad nimi zastanawiać, bo nic nie zależy ode mnie. Jest mi z ich powodu przykro, trochę się boję i przede wszystkim jestem ciekawa…