55) Sesji ciąg dalszy

Kochani!
Wakacje pełną parą. Ale zanim opowiem Wam jak przyjemnie zmarnowałam dwa miesiące wolnego, powrócę na moment do czasów sesji.

Po praktycznym z biochemii przyszedł czas na praktyczny fizjologii. Zestawy ćwiczeń do wykonania co roku się powtarzają. Wylosowałam oznaczenie grup krwi, obliczenie wydatku energetycznego, a trzeciego zagadnienia nawet nie pamiętam. Dla mnie było to najprostsze doświadczenie do wykonania. Szczęście mnie nie opuszczało, ponieważ odpowiadałam u asystentki, z którą przez cały rok miałam zajęcia. Zdecydowanie był to najprzyjemniejszy egzamin tej sesji.


Potem nadszedł czas na praktyczno- teoretyczny z biochemii. Katedra na naszej uczelni nie mogła się pogodzić z tym, że już więcej nas nie zobaczy i wymyśliła aż trzy egzaminy zanim ostatecznie będziemy mogli się pożegnać z tym przedmiotem. Wyższy rocznik straszył, że będzie to najtrudniejszy egzamin, więc poświęciłam na naukę mnóstwo czasu. Pod koniec roku Katedra wydała w końcu skrypt i usunęła ze strony wszystkie udostępnione rozdziały. Na szczęście z tym sobie poradziliśmy, sama miałam większość ściągniętych na komputer. Niestety zmieniły się też normy, umiałam już stare i ani mi się śniło uczyć nowych. A różnice naprawdę były znaczne i wpływały na wynik zadań.

Egzamin z higieny i epidemiologii był upchnięty zaraz przed fizjologię. Nikt nie zwracał na niego uwagi, a przynajmniej ja nie zwracałam. Nie miałam zamiaru czytać żadnych książek, bo wiedza w nich zawarta nijak mnie nie interesowała. Nie uważałam też na zajęciach tego przedmiotu. W ogóle kto to widział egzaminy z takich głupot robić. I jeszcze na dodatek pytań nie powtarzać! :D Dzień przed dorwałam jakieś opracowania, pytania, nawet się wyspałam! W sumie nastawiałam się na wrzesień, ale obniżono próg ze względu na niski poziom naszej wiedzy i jakoś udało się prześlizgnąć.

Przed fizjologią wróciłam do domu. Naprawdę starałam się uczyć, ale bardzo mi to nie wychodziło. Nawet pytania z poprzednich lat mi się mieszały. Nasza grupa pisała na wielkiej auli, siedzieliśmy po dwie osoby na rząd, nic nie dało się porównać, skonsultować ani podpatrzeć. Otworzyłam swoją książeczkę i zrezygnowana zaczęłam zaznaczać odpowiedzi. Niektórych zdań nie chciało mi się nawet dokładnie czytać. Od połowy pytania zaczęły się jednak powtarzać i musiałam wrócić do początku i jednak się przyłożyć.

Przed biochemią przyjechał Q. uczył się na swój końcowy egzamin, a ja przerabiałam pytania, które prawie w całości miały się powtórzyć. Nie powtórzyły się, ale mimo to się udało :)

Tak bezboleśnie zakończyłam kolejną sesję.

PRAKTYKI
Po drugim roku studenci lekarskiego mają odbyć tydzień praktyk na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym i trzy tygodnie w przychodni. Wybrałam szpital w moim rodzinnym mieście. Okazało się, że cieszy się on sporą popularnością i oprócz mnie po korytarzach kręciło się jeszcze 10 praktykantów. Nikt się nami nie interesował, nikt nie sprawdzał czy pojawiliśmy się na oddziale, nikt nie szukał nam zajęć. Żeby coś robić i nie zanudzić się na śmierć trzeba było wpychać się do sal i prosić o możliwość wykonania jakiejś czynności. Pod koniec tygodnia zaczęło się robić sympatycznie. Z powodu braku kontroli studenci przestali przychodzić, więc przed pacjentami nie było sztucznego tłumu gapiów. A jeden z ortopedów pełniących dyżur pozwolił mi nawet samodzielnie przyjmować pacjentów. Robiłam badanie, zlecałam zdjęcie, wypisywałam skierowanie, interpretowałam je z lekarzem, czasem robiłam opatrunek, dawałam zalecenia i wypuszczałam do domu.

U lekarza rodzinnego dowiedziałam się jak mało jest ludzi naprawdę chorych, a jak dużo przychodzi załatwić sobie zwolnienie, zaświadczenie albo po prostu pogadać ;)