9) home, sweet home...

Nareszcie wróciłam do domu! Wczoraj po ostatnich zajęciach wpakowałam się do samochodu koleżanki i pożegnałam się z Miastem Moich Studiów na dwa tygodnie. Po trudach podróży (najpierw mąż P., który nie żałował samochodu i wciskał pedał gazu do podłogi, bez trudu osiągając prędkość 170km/h, a potem autobus i  bardzo sympatyczny chłopak, z którym mieliśmy niezły ubaw podczas słuchania dwóch facetów siedzących przed nami. Jeden wspominał o swoim egzaminie po gimnazjum: „Ja w ogóle nie rozumiem tych ludzi, rozumiesz, oni się k**** uczą przed tym testem. Nie ogarniam k****! A ja się nic nie uczyłem i miałem z nich wszystkich najlepiej. Nawet mi ta k**** od polskiego powiedziała, że jestem geniuszem, bo pierwszy oddałem kartkę. Wtedy myślałem, że wcale geniuszem nie jestem, ale ci od nas z klasy mieli jakieś punkty żeby się do następnej szkoły dostać i oni się k**** nie dostali! A ja nic się nie uczyłem i się dostałem do mojej szkoły” facepalm… :D).

Świąteczny nastrój udzielił się wszystkim i nikt nie miał ochoty na naukę. T. zorganizował wigilię grupową. Na początku wahałam się czy iść, ale nie żałuję, bo impreza naprawdę mu się udała. Poznałam nowych ludzi, ponieważ nasza grupa okazała się mniejszością, potańczyłam, pobawiłam się w lekarza, opatrując rękę O., który zachlapał krwią całą podłogę, dzielnie walczyłam o sałatkę zjedzoną w ostateczności przez cztery osoby, a rano zebrałam się na wykład zombie, bo wszyscy wyglądali jak trupy, śpiąc w oparach etanolu. Po wykładzie miałam uczyć się na pierwsze zajęcia z klatki piersiowej, ale nawet pół litra mocnej kawy wlanej do organizmu nie pomogło i zasnęłam nad książką. Na szczęście świąteczny nastrój udzielił się również naszemu asystentowi, który wykazał się ludzkimi odruchami, zignorował nasz stan po imprezie i sam opowiedział nam o kręgosłupie i żebrach. Czasami rzucał pytaniami, ale nieudzielenie odpowiedzi nie groziło dwóją. Na koniec życzył nam wesołych świąt co jeszcze mocniej nas zdziwiło, ale widać źle naszego asystenta oceniliśmy.

Moje Miasto powitało mnie zaspami śniegu, świątecznymi światełkami i wielką choinką na środku głównej ulicy . Nigdy za nim nie przepadałam, ale teraz zaczynam go doceniać.  A dzisiejszy dzień spędzę  w łóżku z gorącą czekoladą i ciasteczkami, nadrabiając zaległości w serialach.

P.S. Chciałam publicznie przeprosić R., która jednak okazała się kochana ( już nigdy nie zwątpię!). Pogodziła moją miłość do smaku parzonej kawy i niechęć do fusów i w ramach świątecznego prezentu dostałam zaparzaczkę :D Dziękuję :*! 

P.S.II Oficjalnie nie zdałam głowy i szyi. Ach, święta z Adamem, zawsze o tym marzyłam :)